Weszła do swojego pokoju. Zażyczyła sobie osobny pokój i go dostała... Upadła na łóżko. Zmierzchało. Do pokoju weszła Kiyuko. Zatarła ręce.
- Czas na kazanie ! - krzyknęła.
O nie...

Kiyuko wyszła. Dziewczyna siedziała wkurzona.
- I tak nic z tego ! - wrzasnęła .
Niedługo po tym ubrana była w koszule nocną. Wskoczyła do łóżka i szybko zasnęła.

Siedziała na ziemi przy drzewie. Uśmiechała się. Rozmawiała z Tadashim.
Uśmiechnęła się przez sen.

Przekręciła się na drugi bok . Wymamrotała coś przez sen.

Otworzyła oczy. Była jeszcze noc. Ide ..się przejść..
Założyła spodenki i bluzkę i zniknęła za oknem.
z.t

Weszła do pokoju. Przebrała się ponownie w koszule nocną. Usadła na parapecie. A co mu zależy na moim bezpieczeństwie ? Pokręciłą głową i po chwili położyła się . Zasnęła natychmiast.

Obudziła się rankiem. Wyskoczyła z łóżka i wpadła pod prysznic. Oparła się plecami o sćianę a woda obmywała ją. Co dzisiaj porobimy ? IDziemy na miasto. Przebrała się w mundurek i złapała książki. Wybiegła z pokoju .
- Cześć Yori - powiedziała do dziewczyny.
- Hej Yuuki. Idziesz ?
- Jasne !
z.t

Położyła książki na biórku. Założyła biały t-shirt i krótkie szare spodenki. No to w drogę.
Wyskoczyła przez okno i pobiegła w stronę miasta .
z.t

Weszła do pokoju. Miała jeszcze siłę by wejśc pod prysznic. Przebrała się i wskoczyła do łóżka . Po chwili zasnęła.

- Witaj maleńka... Zgubiłaś się ?
Mała dziewczynak stała w sniegu. Boję się... boję się..
- Czy byłby problem gdybym wypił... twoją krew ?!
Wampir zbliżył się do niej. Dziewczynak upadła w tył głośno krzycząc.
Zmarszczyła brwi i przekręciła się na drugi bok .

Wskoczył przez okno do pokoju.
Pomyliłeś okna. Pomyliłem akademik... ten jest dziewczęcy.
Rozejrzał się po ciemnym pokoju. Jego oczy nadal błyszczały szkarłatem, a na koszuli miał plamy krwi.
- To pokój Yuuki... - szepnął patrząc na dziewczynę.

Leżała tyłem do niego. Zaciskała palce na poduszce. Włosy ułożone były w nieładzie odsłaniając szyję oraz ramiona. // Czy robię to specjalnie ? xD A jak ! // Oddychała spokojnie i głęboko.

Wpatrywał się w jej szyję.
Przed chwilą prawie zabiłeś dziewczynę. Mało ci?
- Nie zrobię tego Yuuki... - cofnął się w tył, w stronę okna i odwrócił wzrok.

- Wampir... - szeptała przez sen - On chce mnie zabić... boję się... boję się...
- Boję się... Boję się.. Zabierzcie mnie stąd !
Przekręciła się na drugi bok.

Patrzył na jej przestraszoną twarz. Sam nad sobą nie panował... chciał tylko zatopić kły w jej szyi.

- Odejdź ! Zostaw mnie !
Biegła znowu przez opuszczoną część miasta.
- Zostaw mnie ! Pomocy !
Zacisnęła palce na poduszce mocno.

Ukrył twarz w dłoniach. Jego oczy wróciły do normalnego odcieniu.

- Nie ! Nie , nie , Nie ! Nieee !
- Nie ! - wrzasnęła .
Podniosła się gwałtownie wpatrując w ściane przed sobą. Ukryła twarz w dłoniach. Będzie mnie to nękać to końca życia...

Spojrzał na nią nadal przerażonym wzrokiem.
Uciekaj. Jeszcze cię nie zobaczyła!

Nadal trzymała dłonie na twarzy. Z jej oczu lały się łzy. Co się ze mną dzieje... Wyciągnęła ręke w bok. Odwróciła się tyłem do tadashiego. Złapała za opakowanie z tabletkami które leżało na szafce.
- Wiem , że łykałam już z siedem.. ale.. - złapała jedną i wrzuciła sobie do ust popijając wodą.
Zatrujesz się..

Podszedł do okna. Już postawił jedną nogę na parapecie, żeby wyskoczyć, ale musiał spojrzeć na nią raz jeszcze.

//A teraz pacz na Tadka! xD//

Moja głowa... Zaczęła kaszleć. Odwróciła się w drugą stornę. Znieruchomiała.
- Tadashi ? - spytała ze zdziwieniem - Co ty tu robisz ?

Spuścił głowę i odwrócił się w jej stronę. Zacisnął pięści. Miał nadzieję, że nie zobaczy krwi na jego koszuli.
- Chciałem sprawdzić, czy nic ci nie jest... - mruknął.

Przetarła oczy.
- Nie.. Chyba nic mi nie jest..
Ale zaraz zemdleje...

Wow. Dobrze to przyjęła.
- Na pewno? -uniósł brew. - Nie powinnaś brać tych tabletek... nie za dużo...

Wzruszyła ramionami.
- I tak nie pomagają.. - powiedziała cicho.
On nie powinien tu być..

- Przepraszam, że... cię wystraszyłem... już idę... przepraszam.
Odwrócił się do okna i stanął na parapecie.

Znieruchomiała.
- Dlaczego... masz krew na bluzcę ? - spytała.
Mam omamy...

Znieruchomiał.
- Eee... - usta miał lekko rozchylone, jakby chciał coś powiedzieć.
Ciężko wymyślić dobry argument...

- Nie ważne - powiedziała- Mam omamy po tabletkach. Ide spać. Dobranoc.
Położyła się na łóżku i natychmiast zasnęła .

Westchnął.
Teraz do domu?

z.t

Obudziła się rankiem. Przebrała nie w munduerk. Założyła długie , czarne spodnie i biały podkoszulek. A ty gdzie idziesz ? Do miasta. Po cholere ?!
- Zobaczysz.
z.t

Weszła do pokoju. Siedziała na łóżku wpatrując się tęmpo w ściane na przeciw siebie. Siedziałą tak dwa dni od czasu do czasu wychodząc do łazienki. Drzwi miała zamknięte na klucz a okna pozasłaniane.

To jak rutyna.. siedzisz tu i siedzisz i nic ! A co mam robić powiedz mi ? [i] Idź gdziekolwiek.. ale nie do miasta ! [/b] Położyła się na łóżku.
- Nie chce mi się.. potem może gdzieś pójde.. - wyszeptała.

To teraz ja coś powiem ! Wstawaj , ale już ! Zeszła z łóżka. Wykąmp się , ubierz.. no ogarnij się ! Ubrałą się w szare krótkie spodenki i czerwony t-shiert. Idź gdzieś.. Co to ma być ?!
z.t

Wbiegła do pokoju zamykając z hukiem drzwi. Podeszła i zasłoniła rolety.
- Te oczy... - szepnęła opierając się o ścianę.
Przypomniała sobie jak na nią patrzył.. wtedy w mieście.. To wyglądało.. tak samo.. Położyłą dłonie na twarzy. Boję się.. Boję się..

Wskoczył zwinnie na parapet. Zachowywał się normalnie. Oprócz oczu...
Zastukał w okno.
- Yuuki?

Spojrzała w stronę zasłony. Nie podejdę tam.. nie ma mowy.. Wycofała się do ściany i osunęła na ziemie niczym lalka. Wpatrywała się w okno przerażona.

- Yuuki... otwórz. Proszę. To ja - powiedział nieco ostrym tonem.
Krew... Krew Yuuki...

To okno jest wogóle zamknięte ?! Spojrzała uważniej. Cholera ! Głupia Kiyuko ! Musiała ! Nie jest całkowicie zamknięte... Podpełzła do kąta obok łóżka.

Uderzył pięścią w okno. Pękło w kilku miejscach.
- Yuuki! - krzyknął.

Przestraszyła się jeszcze bardziej. Podkuliła kolana i schowała między nim głowę. Nie wchodź tu.. Nie wchodź tu.. Skąd on wogóle wie że tu jestem ?! Może sobie pójdzie.. jak zobaczy że nie odpowiadam..

Cisza.
Przez chwilę starał się odzyskać nad sobą panowanie.

Poszedł sobie ? Odetchnęła głęboko. Rozprostowała nogi i oparła głowę o ścianę. Nadal miała zamknięte oczy.

Krzyknął cicho, kiedy wybił pięścią okno, kalecząc sobie dłoń.
Zwinnie wskoczył do środka.
Wyprostował się i wyciągnął kawałek szkła ze swojej dłoni, a potem przyłożył ranę do ust i zlizał krew.
- Dlaczego nie słuchasz, kiedy cię proszę? - zapytał cicho odwracając powoli głowę w jej stronę.
Wyglądasz jak wampir poziomu E... na serio...

Otworzyła szeroko oczy patrząc w jego stronę. Oczy... uważaj.. Przylgnęła mocniej do ściany.
- Ja.. Ja po prostu.. - spuściła głowę.

Odrzucił kawałek szkła w kąt.
Uśmiechnął się delikatnie. Było to raczej jak szaleńczy uśmiech...
- Dlaczego się boisz, Yuuki? - zapytał, robiąc krok w jej stronę.

Cofnęła się jeszcze bardziej. Wpatrywała się w jego oczy przerażona. Odejdź !
-Ja.. Ja się.. Nie boję..
Kamstwo. Jesteś przerażona i on to wie..

- Nie bój się... Yuuki... - podszedł do niej i założył jej włosy za ucho, odsłaniając szyję. Przejechał opuszkami palców po jej policzku. - Dlaczego się boisz?

A jak myślisz ?
- Mówiłam.. że.. się.. nie boję.. - powiedziała cicho lekko się jąkając.
Spojrzała na jego dłoń na jej policzku a potem z powrotem na jego twarz.

- Nie okłamuj mnie - syknął i zacisnął zęby.

Czuła jak szybko bije jej serce. Każdy mięsień ciała miała napięty w razie ataku. Wpatrywała się w jego szkarłatne oczy. Boję się.. No boję się ! Jeszcze mocniej oparła się o ścianę.

Bardzo ostrożnie i delikatnie zerwał opatrunek z jej szyi. Odrzucił go na podłogę.
- Chyba nie będzie się opierała... prawda? - szepnął i położył obie dłonie na ścianie opierając się o nią, po obu stronach jej głowy. Nachylił się nad jej szyją. Już czuł zapach jej krwi...
Słodkiej krwi... Yuuki...

- Nie... Nie.. - powiedziała szeroko otwierając oczy.
Znowu ?!
- Nie.. Proszę.. Nie... - odchyliła głowę by się od niego oddalić.

Co mi po twoich prośbach... kiedy jestem tak spragniony... a ty masz tyle krwi...
Zacisnął palce na jej bluzce na plecach, o drugą ręką złapał ją za włosy, odchylając jej głowę bardziej do tyłu.
Polizał jej szyję i zadrżał, czując smak jej krwi, choćby zaschniętej.
- Yuuki... - szepnął i zamknął oczy.
Zatopił kły w jej szyi. Po jego brodzie, tak jak po jej skórze, natychmiast pociekła ciemnoczerwona strużka.

- Nie.. proszę..
Złapała go za włosy i starała odpechnąć.

Przycisnął ją mocniej do ściany. Nie przestawał pić jej krwi...

- Powiedziałam... - teraz jej głos zabrzmiał groźnie - przestań !
Sięgnęła ręką po pistolet który leżał obok niej. Złapała go i przyłożyła do głowy chłopaka. Kopnęłą go z całej sił w brzuch. Nie obchodziło jej że kły rozdarły jej trochę szyję. Kopnęłą go ponownie odpychając od siebie. Przyłożyłą mu broń do głowy.

Wpadł na szafę i złapał się jej krawędzi, żeby się nie przewrócić. Mundurek miał cały w jej krwi.
Splunął krwią na podłogę i spojrzał na nią szkarłatnymi oczami.

- Wynoś się stąd.. - powiedział groźnie - Wynoś się ! Nie chce Cię tu widzieć !
Wstała nadal trzymając broń .
- Wynoś się...

Zrobił krok w jej stronę, chwiejąc się.
- Dlaczego... Yuuki...
Przez chwilę znów był sobą. Jednak jego wampirza natura była zbyt silna... co chwilę tracił kontrolę.

- Zaufałam Ci ! Ponownie ! - krzyknęła - A ty mnie tak podle wykorzystałeś ! Wynoś się ! Albo strzele !

Podparł się ściany. Patrzył na nią.
- Strzel - powiedział błagalnym tonem, a przez chwilę jego oczy stały się złote, takie jak zawsze. - Strzel, Yuuki, proszę... zrób to.

Wycelowała w jego ramię. Strzeliła.

Pocisk trafił prosto w jego ramię. Po korytarzach jeszcze długo unosił się dźwięk huku.
Osunął się na kolana, trzymając kurczowo ręką za ramię, a zdrowym ramieniem opierając się o ścianę.
Boli jak cholera... Witaj z powrotem...
Zacisnął zęby i powieki, żeby nie krzyczeć.

Do pokoju wbiegła Kiyuko.
- Co tu się dzieje ?! - wrzasnęła.
- Zabierz go stąd... proszę - powiedziała nadal trzymając broń.
Upadła na ziemie nieprzytomna.
- Pielęgniarka  !- wrzasnęła Kiyuko. Złapała Tadashiego i pomogła wstać - Ty idziesz ze mną..

z.t

Pielęgniarka szybko się nią zajęła.
Dlaczego.. dlaczego..

Cały czas patrzyła przerażona wokół nie wiedząc co ze sobą zrobić. Znowu.. Co chwila płakała.. Na szyji miała założony opatrunek.
- Dlaczego on mi to zrobił ?!

Usiadła na ziemi przy ścianie. Wpatrywała się w okno.. Wyobraziła sobie jak on tam wchodził.. co mówił..
- Dlaczego się boisz Yuuki ? - Zadrżała - Chyba nie będziesz się opierać.. prawda ?
Zamknęłą oczy i schowała je w dłoniach.
- Obiecuję Ci .. że będe Cię chronić.. Yuuki..
Zacisnęła dłonie na uszach. Z oczu pociekły łzy.

Nie wytrzymam tu ani sekundy dłużej.. Przebrała się w czarne spodnie i czerwoną bluzkę . Gdzie idziesz ?!
- Daleko.. żebym mogła odpocząć..
z.t

Całą drogę z miasta szedł powolnym krokiem niosąc ją na rękach. Odstawił ją dopiero w jej pokoju, kładąc ją na łóżku.

- Dziękuje.. - powiedziała cicho.
Spojrzała mu w oczy, ale szybko odwróciła wzrok. Dlaczego ?! No ja się pytam dlaczego ?!

Odsunął się od łóżka i stanął przy oknie, otwierając je.
- Nie masz mi za co dziękować - powiedział chłodno. - To ja powinienem... za to... że mnie nienawidzisz... ale nie potrafisz tego okazać...
Wyskoczył.

z.t

Uderzyła głową w poduszkę. Ale ja Cię Nie Nienawidzę.. Ja się.. Ciebie po prostu.. boję.. Zamknęła oczy i zasnęła.

Stała przy oknie wpatrując się w dal. Wreszcie weekend.. Miała na sobie krótkie, szare spodnie i czarną bluzkę bez ramiączek. On nie wróci do akademii.. Z mojego powodu.. Zacisnęła pięści i spuściła głowę. Łzy spłynęły po jej policzkach i skapywały na parapet. Dlaczego.. ja muszę tak wszystkich ranić.. To dlatego Siebie ranisz ? Dlatego ?! Bo daje Ci to jakąś satysfakcje ?!
- Najwyraźniej tak.. - westchnęła.
Starła łzy z twarzy i wyszła z pokoju.
z.t

Weszła do pokoju i zamknęła szczelnie drzwi. Okno było otwarte na oścież. Nie zwróciła na to uwagi. Weszła do łazienki i zrzuciła z siebie ubranie. Wskoczyła pod prysznic. Stała tam przez chwilę nieruchomo opierając się plecami o ścianę a woda po prostu leciała na nią. Zaczeła się myć. Wyszła spod prysznica i wytarła się. Przebrała się w piżamę i wyszła z łazienki. Rzuciła ciuchy na krzesło i podeszła do okna.
- Strach kieruje naszymi sercami.. boimy się zrobić krok.. oddać wszystko za te jedną chwilę - zanuciła cicho wpatrując się w dal.

- Yuuki.. - szepnął ktoś.
Odwróciła się. Kiyuki stała oparta o ścianę i patrzyła na nią smutno. Podeszła do niej. Przytuliła się do niej z całej siły.
- Yuuki... - szepnęła Kiyuko - Tadashi.. On.. On Cię faktycznie wykorzystał.. Dzisiaj.. prawie zabił jedną z uczennic.. a gdy poszłam za nim by.. z nim porozmawiać.. powiedział, cytuję... Yuuki to nie mój problem..
Zadrżała. Poczuła jak z oczu spływają jej łzy. Straciła grunt pod nogami. Kiyuko osunęła się w dół opierając o ścianę i usiadła przytrzymując przy sobie płaczącą dziewczynę. Upadła na kolana.
- Yuuki.. powiedziałam Ci już.. musisz być silna.. - szpenęła Kiyuko głaszcząc ją po włosach.

Usiadła na łóżku. Kiyuko wyszła. Miałam rację co do niego.. podły zdrajca.. Zmrużyłą oczy i uderzyła głową o poduszki. Zasnęła.

Otworzyła oczy. Było długo po południu. Podniosła się i przebrała w mundurek akademii . Wyszła.
z.t

Wszedł do jej pokoju przez okno. Nie było jej.
Westchnął.
Nie spałeś od dwóch dni...
Usiadł pod ścianą przy oknie i zamknął oczy. Prawie natychmiast zasnął.

Obudził się.
- Nadal jej nie ma... - wyszeptał.

z.t

Pomogła mu się położyć. Przez cały czas milczała.

Wszystko go bolało. Co chwilę syczał z bólu.
- A ty gdzie będziesz spała? - zapytał cicho, otwierając oczy.

Wzruszyła ramionami obojętnie. Usiadła na podłodzę przy ścianie i spojrzała przed siebie. Była smutna i zdezorientowana.

Nadal krwawisz? Nie. Caien mnie opatrzył...
- Yuuki... - zaczął cicho.

Podniosła głowę.
- Tak ? - spytała równie cicho.

- Mówiłaś prawdę na dziedzińcu? - wpatrywał się tępo w sufit.

- Tak.. - szepnęła.
Spojrzała na niego ale szybko powróciła wzrokiem do ziemi.

Zsunął się z łóżka i klęknął naprzeciw niej. Delikatnie odgarnął włosy z jej twarzy, zakładając je za ucho.

Spojrzała na niego. Wpatrywała się w jego oczy ze zdziwieniem.

- Ja też mówiłem prawdę - wyszeptał. Jego oczy błyszczały. - Najszczerszą.

Uniosła dłoń i przyłożyła mu do policzka. Pogłaskała go delikatnie.

Weszłam do pokoju.
-Hi,Miss Alice.

Odwrócił się gwałtownie, nie zwracając uwagi na ból.
- Rima... Co tu robisz? - zapytał cicho i wstał.

Miss Alice.. skąd ja to znam ? Podniosła się gwałtownie .

Zaśmiałam się i podeszłam bliżej Yuuki.
-Smakowała ci jej krew,Tadashi?-spytałam słodkim tonem.

Zmarszczył brwi.
- Rima - powtórzył. - Co tu robisz?

Cofnęła się.
- Eee.. czy to krew ? - spytała patrząc na usta dziewczyny.

-Twoja siostra jest bardzo dobra -odparłam-A ty Yuuki?A może myślisz,że wszystkie wampiry są dobre?Albo,że ludzie są lepsi?Powiem ci,Yuuki,że ludzie nie są dobrzy.Zwłaszcza łowcy...

Stanął bliżej Yuuki i rozłożył ręce, jakby chciał ją ochronić.
- Rima... co ty wygadujesz?! - warknął cicho.

-Oni go zabili-mówiłam dalej-Ale nie był jeszcze poziomem E...
Rzuciłam chłopaka na podłogę i złapałam Yuuki za rękę.

Uderzył ciężko o podłogę.
Czuł, jak bandaż na plecach szybko przesiąka krwią. Nie mógł się podnieść. Ból go sparaliżował.

Tadashi przykuł moją uwagę.
-Jesteś taki sam jak on...-powiedziałam to z bólem -Taki sam jak reszta wampirów ...Jak możesz być dobry dla ludzi?

- Ugh... - podniósł się na łokciu i podniósł głowę, patrząc na wampirzycę. - Nie rób jej krzywdy... - powiedział z bólem w głosie.

Przukucnęłam nad nim.
-Piłeś krew,zabiłeś te kobiety,a teraz mówisz mi,żebym nie zabiła człowieka?Ona jest taka sama jak reszta!Jak możesz tego nie widzieć?!

- Nie dla mnie... - powiedział cicho, zaciskając zęby z bólu.

-Ale nawet teraz chciałbyś zatopić kły w jej szyji-ciągnęłam smutno-Dlaczego nie zmienisz jej w wampira?
Spojrzałam na dziewczynę.

- Ani mi się waż, Rima! - krzyknął i wstał.

-Naprawdę myślisz,że jestem Rimą?-powiedziałam-No cóż...
Pogładziłam szyje Yuuki.
-Byłaby wspaniałym wampirem-dodałam.

Znieruchomiał. Krew spływała po jego plecach.
- Jeśli chcesz krwi... napij się mojej... ale ją zostaw. Zrobię wszystko. Tylko zostaw Yuuki.

-Jej krew ...-westchnęłam-Jest pewnie bardzo słodka ...

- Rim... Proszę - spojrzał na wampirzycę błagalnym wzrokiem. Nie mógł jej zaatakować. Był za słaby.

Moje oczy rozbłysły.
-Shizuka Hiou-odparłam spokojnie nadal wpatrzona w Yuuki-Nazywam się Shizuka Hiou.

Skąd ja znam to imię ?! Była skamieniała ze strachu. Blada cera.. białe włosy.. Shizuka ?!
- Nie... - szepnęła.
Wyrwała się Rimie.
- Co zrobiłaś mojej siostrze ?! - wrzasnęła wyjmując pistolet.

Lekko się uśmiechnęłam.
-Nie martw się Yuuki-szepnęłam-Nic jej się nie stanie.

- Nie czytałaś regulaminu ? - spytała wrogo - Nie wolno gryźć ludzi na terenie szkoły !
Wycelowała pistoletem w Rime.

Pochyliłam się nad Yuuki i wytrąciłam pistolet z jej dłoni.
-Jeszcze do mnie wrócisz-powiedziałam-Wszyscy wrócicie...gdy on nadejdzie.


Z.t

- Muszę znaleźc Kiyuko - powiedziała szybko.
Wskoczyła na parapet i zeskoczyła z okna.
z.t

- Tak... a mnie wszyscy tu zostawcie - splunął przez okno krwią.

Wskoczyła. Podeszła do niego. Pomogła mu się znowu położyć. Skoro nie chcesz mojej krwi to masz odpoczywać !
- Musisz odpoczywać.. - szepnęła.

- Chyba jestem chory - mruknął, kładąc się. - Nie orientuję się co się dzieje. Kompletnie.

- Ja też nie.. - szepnęła.
Spojrzała mu w oczy. Odwróciła wzrok. Nie.. Bo znowu się wścieknie..

Położył dłoń na oczach i westchnął.
Jaki ja jestem zmęczony...
- Yuuki...

- Tak ? - spytała.
Patrzyła na swoje dłonie .

Westchnął jeszcze raz.
- Mogłabyś... mogłabyś przynieść mi trochę wody? - zapytał cicho.

- Ty potrzebujesz czegoś innego niż wody.. - powiedziała cicho - Wiem.. że powiedziałeś, że nigdy więcej, ale.. nie mogę patrzeć.. jak cierpisz..
Nie odważyła się spojrzeć mu w oczy.

Uderzył się lekko dłonią w czoło.
- Yuuki... nic mi nie będzie. Wyliżę się - spojrzał na nią. - To i tak dzięki tobie...

- Jasne, jasne..
Po chwili wróciła i położyła szklankę z wodą na stoliku. Sama skierowała się do parapetu. Zamknęła okno. Osunęła się po ścianie w dół i podkuliła nogi pod brodę.

Usiadł i podniósł szklankę do ust.
- Będziesz spała na podłodze? - zapytał, odkładając pustą szklankę.

- Nie chce mi się spać.. - powiedziała obejmując rękoma kolana.
Akurat..

- Akurat... - mruknął, odwracając wzrok. - Może ja... pójdę...
... do siebie? Nie. Nie możesz w tym stanie pokazać się Ryuu. Tym bardziej nie możesz wracać do willi.

- Zostań - powiedziała - Na prawdę.. Nie chce mi się spać.. A ty musisz odpoczywać..
Spojrzała na niego smutno.

- Dlaczego się o mnie troszczysz? - zapytał cicho, nadal siedząc. Zacisnął palce na prześcieradle.

Uśmiechnęła się słodko.
- Teraz wiem, że sens wszystkiego... Jest jedynie tu... - zanuciła - Bo kocham... bo kocham... Wiem na pewno...
Zamknęła oczy i położyła ręce pod głową.

Głupia...
Położył się bez słowa i odwrócił na bok, plecami do niej, przykrywając się po same uszy.
Wpatrywał się tępo w ścianę, jakby to miało mu przynieść odpowiedź.

- Wiem na pewno.. - zanuciła dalej - kocham Cię..
Zamknęła oczy i osunęła się tak, że na w pół leżała , na w pół siedziała.

Pocałowałeś ją... nie możesz udawać, że nic się nie stało. A ona odwzajemniła pocałunek...

On chyba raczej chce byś o tym zapomniała.. Widzę.. Zaczęła drzemać.. ale była czujna.

Jak możesz chcieć zapomnieć o swoim pierwszym pocałunku?!
Zamknął oczy.
Przecież to nie pierwszy. Jak nie?! Pierwszy był z Doku. C-co? Byłem młody i głupi. Pamiętasz? Miałem dziewięć lat. Ech... nigdy tego nie zapomnę. Teraz już nie jesteś młody. Ale z pewnością jesteś głupi.

- Boje się.. Wampiry.. One mnie.. ugryzą.. Boli.. Boję się.. boję się.. BOJĘ SIĘ !!
krew.. wszędzie krew.. Dlaczego jestem taka głodna ?! Co to ma znaczyć ?!
Zamrszczyła brwi przez sen .

DOBRA! Nie dyskutuj... Nie dyskutuję. Nie, wcale. Widzisz, sam przyznałeś mi rację. Nie. Tak. Nie. Tak. Przestań! Widzisz, dyskutujesz. Nieprawda. Mszczę się. Za co?! Za to, że dyskutujesz.
Uśmiechnął się lekko, a po chwili zasnął.

Otworzyła oczy. Spałam ? Spojrzała w góre. Byłą już noc.
- Tak.. spałam.. - szepnęła cicho.
Podniosła się z ziemi. Otworzyła drzwi do łazienki. Weszła. Stanęła nad zlewem. Odkręciła wodę. Spojrzała na lustro.
- Aj.. - jęknęła widząc swoją przemęczoną twarz.

Zacisnął palce na jej bluzce na plecach, o drugą ręką złapał ją za włosy, odchylając jej głowę bardziej do tyłu.
Polizał jej szyję i zadrżał, czując smak jej krwi, choćby zaschniętej.
- Yuuki... - szepnął i zamknął oczy.
Zatopił kły w jej szyi. Po jego brodzie, tak jak po jej skórze, natychmiast pociekła ciemnoczerwona strużka.
- Nie.. proszę..
Złapała go za włosy i starała odepchnąć.
Zacisnął palce na poduszce.
Podparł się ściany. Patrzył na nią.
- Strzel - powiedział błagalnym tonem, a przez chwilę jego oczy stały się złote, takie jak zawsze. - Strzel, Yuuki, proszę... zrób to.
Nacisnęła spust.
- Yuuki... - wyszeptał przez sen.
- Yuuki...
Uniósł jej podbródek, nachylił się i pocałował ja bardzo delikatnie.
- Jakie czułe pożegnanie... A teraz giń, wampirze.
Huk broni.
Kilka pocisków naraz trafiło go w plecy, przeszywając prawie na wylot. Strzały były precyzyjne.
Oczy rozszerzyły mu się z przerażenia. Osunął się na kolana, puszczając Yuuki.

Zamknęła drzwi i weszła pod prysznic. Po kilku minutach wyszła i przebrała się w czerwoną bluzkę na ramiączka i krótką spódniczke. Spojrzała na śpiącego Tadashiego. Otworzyła okno i spojrzała w dal. Usłyszała swoje imie. Usiadła na brzegu łóżka.

Otworzyłam drzwi.Obok mnie stał Ryuu.
-To twoja pierwsza ofiara-powiedziałam wskazując na Yuuki.

Przekręcił się na drugi bok i otworzył oczy. Zobaczył ją, siedzącą na brzegu łóżka.
Zadrżał.
Yuuki...

Spojrzała na pistolet który leżał pod oknem. Wstała i spojrzała morderczym spojrzeniem na Rimę.
- Wynoś się stąd.. i zostaw tego ucznia w spokoju ..

Zaśmiałam się.Nie był  ironiczny śmiech,lecz szaleńczy,pełny nienawiści i gniewu.
-To już wampir -odparłam wesoło-A ja niedługo wrócę do swojego prawdziwego ciała...
Szybkim krokiem złapałam Yuuki za ręce wytrącając krwawą róże.
-Ale ty,pyskata dziewczynko,znikniesz raz na zawsze.

Zaczęła się wyrywać .
- Puszczaj ! Głupi wampir !

Usiadł na łóżku, a jego oczy się rozszerzyły.
- Ryuu! - krzyknął.
Nie ruszaj się tak gwałtownie! Zemszczę się za to.
Spojrzał wściekłym wzrokiem na Rimę.

-To twój kolega?-spytałam nadal trzymając Yuuki-Więc chyba podarujesz mu kilka kropel swojej krwi?
Spojrzałam na Ryuu.

- Zostaw go w spokoju ! - wrzasnęła.
Spojrzała na krwawą różę.

Przenosił wzrok z Yuuki na chłopaka.
Zrobił krok w stronę Ryuu. Oczy chłopaka błyszczały czerwienią. W pełni wampirzych sił chwycił go za nadgarstek i cisnął o ścianę, przytrzymując do niej i obnażając kły.
- Ryuu! - krzyknął. - Puść mnie...

Kopnęła Rimę z całej sił w kolano. Wyrwała się jej i złapała krwawą różę. Wycelowała nią w Rimę.
- Masz ostatnią szansę.. Wynoś się stąd.. - warczała - Albo strzele..

Przycisnęłam Yuuki do ściany.
-Masz pecha-wymruczałam -Jestem głodna,więc...
Pochyliłam się nad jej szyją.

- Yuuki! - wrzasnął.
Ryuu przycisnął go mocniej do ściany, wykręcając rękę.
Krzyknął cicho z bólu, zaciskając powieki.

Wtedy zdałam sobie sprawę,że nic nie zdziałam.Nie dzisiaj.Nie teraz.
-Chodź -złapałam Ryuu za ramię i wyszłam razem  z nim.

Z.t

//Nie możesz go na razie zabić Yuuki.//

// Fuuck You xD //
Osunęła siępo ścianie na ziemie. Złapała się za szyję. Była przerażona. Wampiry.. Boję się..

Zadrżał. Odwrócił się w stronę Yuuki.
- Nic ci nie jest?
To już drugi raz, gdy tu przyszła... Czego chce?
Zatrząsł się jeszcze bardziej. Zgiął się w pół, zaciskając zęby z bólu.
- Cholera... - wysyczał.

- Wyliżesz się, oczywiście - syknęła z sarkazmem.
Ukryła twarz w dłoniach.

- Przestań - syknął, podnosząc głowę. Jego oczy błyszczały szkarłatem.

Gorzej być nie może..
- Nie przestane - syknęła.
Potarła dłonią szyję.

Ukrył twarz w dłoniach i odsunął się pod ścianę.
Przestań...

Czego ona chce ?!
- Byłaby dobrym wampirem..
Jej oczy rozszerzyły się w przerażeniu.
- Kim ona jest.. - szepnęła do siebie.

Otworzył oczy i spojrzał na podłogę z pomiędzy palców.
- Nazywa się Shizuka Hiou... - wyszeptał. - To ciotka Doku...

- Powiedz mi.. czy na prawdę.. to co mówiłeś przy fontannie.. i ten pocąłunek.. było szczere.. czy to była tylko chwila słabości? - spytała nie podnosząc wzroku.

Odsunął dłonie od twarzy. Osunął się po ścianie na podłogę, tak że nie było go widać w mroku. Jego oczy wróciły do swojego złotego koloru.
- Tak... - wyszeptał. - Było prawdą... wszystko co powiedziałem było prawdą...

- To co ja powiedziałam.. też było prawdą, Tadashi.. - powiedziała.
I to, że gdy tylko będziesz potrzebował.. mogę Ci oddać swoją krew.. tylko poproś..

- Dobrze wiesz... że to jest niemożliwe... "My"... - zamknął oczy.

- Wszystko jest możliwe.. - szepnęła.
Wiedziałam. Co ? Ty.. Ty.. Oszalałaś ?! Shizuka.. może mi to dać.. Idiota ! Idiotka !! tadashi, błagam ! Dojdź jej do rozumu ! Ona chce zostać wampirem ! Wampirem ! No i co z tego ? Nie zmienie decyzji.. Debilka ! Głupek !

- Jestem niebezpieczny... - powiedział cicho. - Mogę ci zrobić krzywdę... Po raz kolejny z całego serca żałuję... - zacisnął zęby i złapał się za gardło. - Że urodziłem się potworem...

Znalazła się przy nim. Przytuliła go do siebie.
- Nie jesteś potworem.. - szepnęła.

Opuścił ręce, a jego oczy rozszerzyły się, gdy tylko go dotknęła.

- Wybij to sobie z głowy.. Nie jesteś potworem.. - szepnęła.

Przytulił ją nie pewnie, a jego wzrok nadal był zaskoczony.
Zacisnął powieki.

Zamknęła oczy nadal go przytulając.
- Nie jesteś potworem.. Nie wybieramy.. tego.. czym się rodzimy.. to nie twoja wina..

- Chciałbym to zmienić... za wszelką cenę...

- Gdyby się dało.. - szepnęła - To.. to bym Ci pomogła..
Jeszcze mocniej go objęła.

Odsunął ją lekko od siebie. Uniósł jej podbródek, by mógł jej spojrzeć w oczy.

Spojrzała mu w oczy. Ma takie ładne oczy.. Westchnęła.

-Próbowałem odejść... ale nie mogłem oderwać stóp... - powiedział cicho. - Próbowałem powiedzieć żegnaj, ale... po prostu nie mogę mówić... Nie mogę spojrzeć ci w oczy i... powiedzieć że skończyłem - zacisnął powieki i odwrócił wzrok. - Po prostu... nie mogę sobie... ciebie odpuścić... nie mogę... iść dalej...

Odwróciła jego głowę w swoją stronę.
- To nie odchodź.. ja mam podobnie - szepnęła z rozczuleniem.

Spojrzał jej w oczy. Wydawały się takie smutne i... takie same jak jego...
Pochylił się lekko i musnął delikatnie wargami jej usta, zamykając oczy.

- Tadashi.. - szepnęła.
Zamknęła oczy zatracając się w pocałunku.

Przyciągnął ją do siebie bliżej, zaciskając palce na jej bluzce.
A tu znowu łowca! Bu dum tsss!

Objęła go za szyję. A jak łowca wyskoczy ?! Westchnęła cicho.

- Yuuki... - odsunął się od niej na kilka centymetrów.

Otworzyła powoli oczy. Czemu tak krótko...? Spojrzała mu w oczy.
- Tak ? - spytała cicho.

Zakrył dłonią oczy i odsunął się jeszcze dalej.
- Przepraszam cię za to co robię... - wyszeptał.

- Ale.. to.. to.. było.. było.. piękne.. za co masz przepraszać ? Za pocałunki ?!
Zgadzam się z toba.. musisz być wampirem.. Shizuka.. Albo.. Kaname..

- Za to co robię cały czas... - zacisnął palce na swoich włosach.

- Właśnie takim gadnaiem ranisz mnie najbardziej.. - powiedziała odsuwając się od niego.
Odwróciła głowę by nie widział jej łez.

- Widzisz... ranię cię cały czas... - głos mu drżał. Nie widziała jego oczu... krwistoczerwonych.

Klęczała tyłem do niego i wpatrywała się tęmpo w swoje dłonie położone na udach. Zacisnęła je w pięści. Po policzku spłynęła łza.

- Robię to cały czas... - podniósł głowę i zacisnął dłonie na swojej szyi.
Nie możesz jej... nie...
- Cały czas - z jego szkarłatnego okna po policzku spłynęła łza.

- Przestań - syknęła smutno - Zastanów się.. bardziej boli jak o tym mówisz.. niż gdy cokolwiek robisz..
Spojrzała na krwawą róże, która leżała pod ścianą.

Nie... Stój!
Szybko znalazł się przy niej. Objął ją od tyłu, wcześniej odgarniając włosy zasłaniające szyję.

Znieruchomiała. Wygrałam.. Zadrżała.
- Tadashi.. - szepnęła.

- Cały czas.
Przytrzymał ją mocniej, obnażając kły.

Zacisnęła dłonie na jego rękach którymi ją obejmował. Zamknęła oczy czekając nieruchomo.

Nie...
Opierał się jeszcze. Nie mógł panować nad głodem.

- Tadashi.. dalej.. - powiedziała cicho.

Opuścił lekko jedną rękę i wtedy jakby coś poraziło go prądem z wielką siłą.
Odskoczył od niej szybko, łapiąc się za dłoń i chowając w cieniu.
- Co to jest...? - jego oczy rozszerzyły się z przerażenia.

- Ja Ci nic nie zrobiłam.. - powiedziała cicho.
Nadal pozostawała w swojej pozycji smutno patrząc w swoje dłonie.

Artemis... łowca miał taki sam... ten który zabił twoja matkę...
- Artemis - warknął wściekle.
Teraz ukazywał swoją agresywną wampirzą naturę.

Wstała ledwo. Stanęła przy ścianie i oparła się o nią rękoma stojąc tyłem do Tadashiego.

Nie chcę krwi... nie chcę...
- Yuuki... co ty robisz? - zapytał cicho, podnosząc na nią wzrok.

- Przepraszam Cię.. - powiedziała cicho- Musze iść..
Złapała pistolet i przyczpeiła go sobie do paska. Złapała Artemis.
- Zostań tu.. Nie waż się za mną iść..
Wyskoczyła przez okno.
z.t

- I nie pójdę... - puścił swoją dłoń i wyskoczył perz okno, uważając, żeby nie naruszyć ran.

z.t

Wpadł do jej pokoju i zaczął grzebać po jej szufladach.
Idiota!
- Zamknij się... - wyszeptał w pełni skoncentrowany na szukaniu. - Jeszcze nie teraz... nie martw się...
W końcu znalazł. Pod poduszką. Pistolet. Schował go za pas i zniknął.

z.t