Blood Night

Zaparkowałam koło salonu fryzjerskiego.

Złapałam Doku za nadgarstek
-Musimy się pospieszyć -powiedziałam.Weszłyśmy do salonu fryzjerskiego.
-Jaką fryzurę panienka chce?-spytała fryzjerka.
-Chce ściąć i zafarbować włosy -oznajmiłam i usiadłam na krześle.

-Ciężko pracowałaś -pochwaliłam ją.Wstałam i zapłaciłam fryzjerce.

Spojrzałam na zegarek.
-Jedziemy na koncert-odparłam-Mam nadzieję,że uda mi się z nim porozmawiać.

Martwiłam się czymś zupełnie innym..."Czy mnie nienawidzi?".
Wsiadłam do samochodu i ruszyłam.

Z.t

Weszłam do centrum. W powietrzu słyszałam wymieszane obce języki.
- Hmm... Może najpierw tu.- weszłam do sklepu z butami.
Wzięłam pierwsze dziesięć par.
- Nie będę przymierzać, wezmę od razu.- podeszłam do kasy
Poszłam jeszcze do kilkunastu sklepów i miałam z tysiąc toreb.
- Chyba czas wracać... Albo pójdę jeszcze do tego sklepu z sukienkami.
Podróżowałam po sklepach jeszcze z pięć godzin.

Podjechałam do pierwszej lepszej restauracji. Usiadłam przy stoliku. Zamówiłam sushi.
- Co to jest? W Japonii chociaż umieją gotować...- powiedziałam zażenowana.
Zapłaciłam za posiłek i poszłam do parku.
- Jak tu jest pięknie... Eh.. ludzie nie mają do siebie szacunku.- wstałam z ławki gdy zobaczyłam złodzieja który ukradł kobiecie torbę.
- Stój debilu- powiedziałam. Nie wiedziałam czy mężczyzna mnie zrozumiał bo umiem tyko japoński i chiński z azjatyckich języków.
Mężczyzna zatrzymał się. Nagle rozległy się grzmoty i z nieba sypał śnieg.
- Oddaj to.- rozkazałam. Oddał torebkę.
- Proszę.- powiedziałam do kobiety.
- Dziękuję, Doku Hiou- odwróciła się
Wampir? W Korei są wampiry które mnie znają?
- Czekaj.. skąd mnie znasz?
- Jesteś księżniczką naszego gatunku.
- Jest więcej wampirów w Korei?- zapytałam
- Tak. Ze wszystkich czysto krwistych ty jesteś najładniejsza i najsłodsza.
- Dziękuję.
- Śpieszę się. Do zobaczenia.
- Do zobaczenia-powiedziałam z zażenowaniem.
Usiadłam na ławce. Wyjęłam telefon.
- Kto jeszcze posiada telefony z klawiaturą? I to jeszcze Blackberry.
Zamknęłam oczy.
- Doku.- powiedział ktoś szeptem.
Otworzyłam szeroko oczy. Nikogo nie było.
- Tutaj jestem kochanie.- powiedział Kaname
- Kochanie? Nie wydaje mi się.
- Przepraszam.
- Po co tu przyjechałeś?
- Chciałem..- wyciągnął pierścionek z brylantami- Wyjdziesz za mnie Doku Hiou?
- Zwariowałeś?
- Być może.. Chcę odpowiedź TAK lub NIE.
Złapałam się za głowę.
- Tak.- uśmiechnęłam się
Kaname wstał z ziemii i przytulił mnie mocno.
- Kocham cię.- powiedział mi szeptem
- Ja ciebie też.- odpowiedziałam
Pocałował mnie namiętnie.
Zboczeniec, straszny zbok.
Odsunęłam się.
- Masz gdzie zostać?
- Dopiero co przyjechałem. Dowiedziałem się od pewnej wampirzycy która wychodziła z parku.
- Może zatrzymasz się u przyjaciela Sunako? Byśmy byli w tym samym pokoju.- zrobiłam kpiarski uśmiech.
- Jak wolisz.- zaśmiał się
Złapał mnie za rękę.
Podeszliśmy do fontanny oświetlonej nocą.
- Emm.. Doku możesz zatrzymać ten śnieg bo ludzie się niepokoją.
- Ah.. Przepraszam.
Śnieg ustał.
Kaname pocałował mnie tym razem na dłużej.